O anda belki pek de anlam taşımayan, ‘acaba’ veya ‘neden olmasın’ ile başlayan, masum ve anlık düşüncelerin gerçeğe dönüşmesi, mucizevi bir his yaratır.

Birbirinden uzak ve uçuşan düşüncelerin, birdenbire aynı cümle içerisinde kendilerine yer bulmaları; bir nevi eksik notaların, sonunda ait oldukları yeri keşfetmeleri ve tam da duymak ve hissetmek istediğimize ulaşmaları gibi bir şey sanırım. Bu bir an olarak başlar… Bazen öyle biter, bazen bir gün sürer. Bazen de yıllarımızı, hiç usanmadan bıkmadan o olağanüstü anın verdiği hisleri tekrar tekrar yaşama ve yaşatma dürtüsü ile geçiririz.

Mevzu bahis tabii ki de aşktır. Söyleyecek çok söz yok. Jesse ve Celine, iki saf genç, Viyana yolunda trende tanışırlar ve sadece bir günleri vardır. Çok konuşurlar, sürekli konuşurlar, neredeyse hiç susmazlar. Ne konuştuklarının çok da önemi yoktur. Hiç tanımadığınız biri ile o anı, o duyguyu paylaşmanın yolu sürekli konuşmaktır. En azından başlangıç için…