Tarihin buz dolabına, yıka döke alt ettiği azılı düşmanı ile sarmaş dolaş gönderilmiş bir polis memuru, on yıllar sonra tekrar ortaya çıkarılmış düşmanını yeniden yok etmek üzere dondurucudan çıkarılır. Her şeyin yeniden kurgulandığı bu “yeni” dünyada kahramanımız, karşısındaki dünyaya ayak uydurmaktansa, onu da -yine yıka döke- değiştirmeye karar verir. Bu yöntem ceplerini sonu gelmez küfür etme cezaları ile doldursa bile…

Asla vazgeçemeyeceğimiz yeni nesil teknolojiler kaçınılmaz olarak bizi sürekli takip ederler. Nerede olduğumuz, ne yaptığımız ve hatta ne dediğimiz sonsuz rızamızla her an kayıt altına alınır. Öyle bir hâle gelir ki seneler önce hiçbirimizin kesinlikle kabul etmeyeceği düzenlemeler gündelik ritüellere dönüşür. Suç ile savaşmak ya da hayatımızı kolaylaştırmak… Neden ne olursa olsun kamusallaşan hep bizim hayatlarımız olur. Belki de Stallone’nin yaptığı gibi biraz geriden bakıp, nasıl yaşadığımızı gözden geçirmemiz gerekmektedir. Yeni gibi görünen sorunlarımız aslında çok daha önce yaşanmaya başlamıştır ve eski tarz sorunlarla ancak eski yöntemlerle baş edilebilir.

Her ne kadar filme, Amerikan düşünce tarzı sınıfsız toplum hissiyatı ve her sorunun öpüşüp barışıp atlatılabileceğine dair bir koku sinse de, radikalliğin de ne kadar hayattan olduğu filmin her saniyesinde hissediliyor.